اکنون اسپیس‌ایکس می‌خواهد بداند آیا موتورهای سوپردریکو می‌توانند همان کار را برفراز راکت واقعی انجام دهند یا خیر.
اسپیس‌ایکس در آینده‌ی نزدیک قصد دارد یکی از راکت‌های فالکون ۹ خود را که پیش‌تر استفاده شده است، به‌همراه نسخه‌ای آزمایشی کپسول کرو دراگون پرتاب کند. اندکی پس از پرتاب، سامانه‌ی فرار اضطراری فضاپیما فعال خواهد شد و وسیله‌ی نقلیه را از راکت دور خواهد کرد.
به‌محض آنکه آزمایش پیش رو با موفقیت به‌پایان برسد، اسپیس‌ایکس تقریبا به‌پایان راه پرپیچ‌و‌خم آزمایش‌ها خواهد رسید. این شرکت پیش‌تر در اسفند سال گذشته، کپسول کرو دراگون را بدون سرنشین به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاد و نشان داد این فضاپیما می‌تواند با موفقیت به ایستگاه متصل شود و سپس، ازطریق چترهای نجات به زمین بازگردد. اسپیس‌ایکس به‌تازگی اعلام کرد ۱۳ دور موفقیت‌آمیز از آزمایش‌های چترنجات را نیز به‌پایان رسانده است. ناسا از اسپیس‌ایکس خواسته بود پیش از نخستین پرواز سرنشین‌دار کرو دراگون، آزمایش‌های چترنجات بیشتری انجام دهد؛ زیرا عملکرد چترهای نجات کپسول تاکنون قدری کمتر از حد انتظار بوده است.
واپسین آزمایش مهم اسپیس‌ایکس، نخستین مأموریت سرنشین‌دار این شرکت خواهد بود که در آن، دو فضانورد ناسا به‌نام‌های باب بنکن و داگ هارلی برای اقامتی کوتاه به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده خواهند شد. به‌محض آنکه این دو فضانورد به سلامت پرواز کنند، اسپیس‌ایکس درنهایت مجوز آغاز ارسال منظم فضانوردان به ISS را به‌دست خواهد آورد.
این احتمال وجود دارد اسپیس‌ایکس تا نیمه‌ی نخست ۲۰۲۰، پرواز سرنشین‌دار را انجام دهد؛ اما وقوع هر حادثه‌ی پیش‌بینی‌نشده‌ای می‌تواند به تأخیرهای بیشتر منجر شود. با‌این‌حال، برنامه‌ی خدمه‌ی تجاری ناسا تاکنون به‌اندازه‌ی کافی با تأخیر مواجه شده است. درواقع، نخستین پروازهای سرنشین‌دار دراصل قرار بود در سال ۲۰۱۷ انجام شود؛ اما بازگرداندن پرتاب‌های فضایی انسانی به خاک آمریکا تا‌به‌امروز به‌تعویق افتاده است.
